Michael Schumacher deelt de lakens uit op Suzuka

Gepubliceerd op 10 oktober 2004 door Martin Zoon

In een weinig enerverende race heeft Michael Schumacher vandaag de draad van het binnenslepen van GP-titels weer opgepikt. Het was namelijk alweer 4 races terug dat de Duitser de grootste fles champagne op het podium van Hongarije mocht leegspuiten, dus dat 'Der Schumi' honger had naar weer eens een overwinning, zoveel mocht wel duidelijk zijn. Tweede achter de wereldkampioen werd Ralf Schumacher, die een opvallend onopvallend en dus foutloos zijn tweede plek consolideerde, welke hij vanochtend in de kwalificatie had opgeëist. Het podium werd gecompleteerd door Jenson Button die zijn pitstopstrategie iets beter voor elkaar had dan zijn teammaat Takuma Sato.

Schumacher en Button hebben lol

Zoals gezegd leverde de race op Suzuka maar bar weinig spektakel op. Achteraf moet helaas worden vastgesteld dat alle commotie rond Tyfoon 22 dit raceweekend nog het meeste 'jus' heeft meegegeven. Ook bij de start van de race was het al niet anders. Omdat Felipe Massa er in de kwali af was gegaan startte hij volledig afgetankt vanuit de pitstraat. Daar vandaan kon hij constateren dat Mark Webber wederom niet in staat was om de belofte van zijn snelle kwalifcatierondje in te lossen. De Australiër zag direct na het doven van de rode lichten de B.A.R.'s van Button en Sato en de Toyota van Trulli aan zich voorbijschieten. Bij het ingaan van de eerste bocht achtte Webber dat ook wel weer voldoende en positioneerde zich net voor David Coulthard op de 6e stek.


Mark Webber beleeft een moeilijke start

Michael Schumacher lag op dat moment al volledig op schema voor de 83e Grand Prix-zege van zijn carriere. Het hele weekend reed de Duitser al foutloos rond en snel werd duidelijk dat hij daarop voor de race geen uitzondering wenste te maken. Met ongeveer een halve seconde per ronde nam Michael afstand van zijn broer in de Williams, terwijl hij de rest van de top tien bijna of meer dan een tel per rondje aan de broek gaf.
Omdat de rest van het veld -op hier en daar een uitzondering na- niet wilde of niet kon, kon het aantal 'opveer-momenten' van deze race op één hand geteld worden. Gelukkig is het nog wel zo dat er iets van spektakel ontstaat, wanneer je coureurs als Jacques Villeneuve, Juan Pablo Montoya, Kimi Räikkönen en Rubens Barrichello met bijna vergelijkbaar materiaal elkaar in een race laat treffen. Anders waren wij en meer dan 100.000 met vlaggetjes zwaaiende Japanse raceliefhebbers helemaal verstoken gebleven van íets wat met racen te maken heeft.


Eén van de lichtpuntjes in Japan; Felipe Massa bleef net buiten de punten steken

Zonder afbreuk te doen aan de prestaties van welk team en welke coureur dan ook, mag gesteld worden dat de race van vandaag weer eens een matig schouwspel was. De Grote Prijs van Japan was een bord pap met bijzonder weinig krenten erin en verwacht mag worden dat als de bereidingswijze van dit ochtendmaal niet zal veranderen, de smaak in de toekomst ongeveer hetzelfde zal zijn. Niet slecht misschien en wellicht hongerstillend voor de teams en supporters aan de goede kant van de streep, maar te vaak en te veel van hetzelfde voor de neutrale toeschouwer.
Nu het er bovendien op gaat lijken dat Bernie Ecclestone's geoliede 'money-making media-machine' zelfs de elementen onder controle gaat krijgen (want het feit dat de race onder een strak blauwe hemel werd afgewerkt, in een weekend waarin een heuse tyfoon het leven in de paddock wist lam te leggen, kan bijna niet op toeval berusten) wordt de kans op het zien van inhaalacties in de F1 -positief gesteld- nauwelijks groter.
Hopen kunnen we dan ook slechts, dat we over twee weken tussen de meren bij Sao Paulo een Braziliaans 'dessert' krijgen voorgeschoteld, wat bereid is door degene die dat in april 2003 ook gedaan heeft. Wanneer de laatste GP van dit seizoen namelijk half zo goed smaakt als de race van vorig jaar, dan komt de gemiddelde liefhebber waarschijnlijk de winter wel weer door. Duimen, dan maar!


Martin Zoon