Michael Schumacher pakt 6e wereldtitel in Suzuka!

Gepubliceerd op 12 oktober 2003 door Martin Zoon

In de laatste Grand Prix van het seizoen heeft Michael Schumacher gedaan wat iedereen verwachtte; de Duitser reed zich in een enerverende race naar één WK-punt en behaalde daarmee het wereldkampioenschap van het seizoen 2003 binnen. Schumacher komt hiermee op het magische aantal van 6 wereldtitels, één meer dan de Argentijnse race-legende Juan Manuel Fangio. Teamgenoot Rubens Barrichello speelde met het behalen van de 1e plaats een belangrijke rol in het binnenhengelen van zowel de coureurs- als de constructeurstitel.

Rubens Barrichello wint op Suzuka

Vóór de race waren door iedereen alle scenario’s van voor tot achter doorgenomen. De verrassende kwalificatie-uitslag zorgde aan Italiaanse zijde echter wèl voor wat extra denkwerk. Gelukkig voor Michael Schumacher en Ferrarri had Rubens Barrichello zich wèl van zijn taak gekweten en kon als ‘pole-sitter’ enige controle uitoefenen en op het verloop van de race en daarmee op de uitslag. Indien Barrichello ‘gewoon’ zou winnen, hoefde men zich eigenlijk nergens meer druk om te maken, want in het ‘worst-case-scenario’ vanuit Ferrari-perspectief had WK-concurrent Kimi Raikkonen minimaal 10 punten nodig om ‘Der Michael’ te passeren.
De start van de race voltrok zich conform het door Ferrari gewenste scenario. Negentien auto’s –Jos Verstappen reed in de opwarmronde de pits in om de bijna lege benzinetank waarmee hij zich gekwalificeerd had weer te vullen- reden gedisciplineerd hun eerste bochten en voorkwamen een situatie waarin één van de titelkandidaten al direct de race had moeten verlaten. Juan Pablo Montoya gaf traditiegetrouw in de eerste race-ronde een beetje meer gas dan zijn concurrenten. De Columbiaan verschalkte Barrichello met een prachtige uitremactie en pakte daarmee de leiding in de wedstrijd.
Achter de kop van de wedstrijd gaf B.A.R.-debutant Takuma Sato Justin Wilson een lesje in oplettendheid en kreeg met zijn inhaalactie 150.000 Japanners op de banken. Ralf Schumacher elimineerde zichzelf voor de 2e keer dit weekend, door zó te schrikken van Sato’s inhaalactie dat hij zich verremde. Wederom kon Ralf –bijna- achteraansluiten en een opmars naar voren inzetten. Michael Schumacher rijdt op dat moment op de 11e plaats.


Ralf Schumacher reed niet bepaald zijn beste race in Suzuka

In de 6e ronde schiet Michael Schumacher zèlf een flink gat in de geplande race-strategie. In de chicane voor het rechte eind probeert hij Takuma Sato in te halen en gaat er daarbij van uit dat de Japanner zich wel zal schikken in zijn rol. Sato doet dat –terecht- niet, blijft rijden op zijn lijn, maar komt daarbij de voorvleugel van Ferrari’s nummero uno tegen. Schumacher moet de pits in, waar een nieuwe vleugel vlot wordt gemonteerd en wordt bijgetankt als ware het een vroege eerste stop.

Van achteruit het veld start Schumacher noodgedwongen zijn inhaalrace, die -gelukkig voor hem- ook weer niet al te lang duurt. Vanaf de eerste plek is namelijk Montoya al in de 8e ronde uitgevallen en Heinz Harald Frentzen en Fernando Alonso volgen de Columbiaan in respectievelijk de 9e en 16e ronde. In de 22e ronde heeft Ferrari de situatie alweer volkomen onder controle met Rubens Barrichello soeverein aan de leiding en Schumacher op de 11e positie. Mooie momenten in de race zijn de rondes die de twee Japanse krachtbronnen, aangespoord door Button en Sato, aan de kop van het veld rijden. De beide B.A.R.’s pitten laat ten opzichte van hun collega’s en genieten met volle teugen van hun leidende posities.

De race lijkt vanaf dat moment redelijk gestabiliseerd. Positiewisselingen vinden er nauwelijks meer plaats, hooguit wanneer ze een gevolg zijn van verschillende pitstop-strategieën. De 2-jaar oude McLaren’s komen schromelijk te kort op de F2003-GA van Rubens Barrichello, waardoor Ron Dennis c.s. nog slechts kunnen hopen op een wonder in de vorm van twee haperende Ferrari’s in één race. David Coulthard en Kimi Raikkonen doen meer dan hun best om dichter aan Barrichello te komen, maar als er één circuit is waar de Bridgestones nooit zullen onderdoen voor de Michelins is het Suzuka wel.
Al snel wordt het daarom duidelijk dat de beide wereldtitels in Italiaanse handen blijven. Door het uitvallen van Montoya en de slechte performance van Ralf Schumacher blijft ook het WK voor constructeuren buiten bereik voor het team van Williams-BMW. Venijn komen we nog slechts tegen in het gevecht om de 7e plaats tussen Suzuka-rookie Christiano Da Matta en de gebroeders Schumacher. Da Matta pareert Michael verscheidene malen en besluit -na de Duitsers enkele ronden ìn zijn achtervleugel te hebben geduld- dat het genoeg is. Op weg naar de chicane remt de kleine Braziliaan net even wat steviger dan in de rondes daarvoor en laat met die actie zowel Michael als Ralf verschrikt rechtdoor èn op elkaar schieten. Voor de 3e keer deze race gaat Ralf de mist in en moet zijn team over de radio om een nieuwe voorvleugel verzoeken. Michael Schumacher telt vanaf dat moment zijn zegeningen en besluit vanuit zijn 8e positie de race alleen nog maar tot een goede einde te brengen.


Michael Schumacher, race-legende

Rubens Barrichello was al langere tijd dezelfde mening toegedaan en doet dus wat hij moest doen. De kleine Braziliaan pakt voor Kimi Raikkonen –inmiddels tweede- en David Coulthard de hoogste podiumplaats een wordt daarvoor langs de pitmuur op uitbundige wijze door de ‘Scuderia’ bedankt. Niet lang daarna ‘neemt’ wereldkampioen Michael Schumacher als 8e het zwart-wit geblokt en is voor de vijfde maal op rij het Ferrari-feest compleet.
Beide Minardi’s bewezen in Japan wederom uit betrouwbaar hout te zijn gesneden. Jos eindigde als 15e met teamgenoot Nicolas Kiesa op een respectabele achterstand. Later zullen we meer berichten over Jos’ ervaringen, wanneer we telefonisch contact met hem hebben gehad.