Column Bartus
Gepubliceerd op 04 augustus 2003 door Marc van Beelen
De start van de race gisteren had grote gevolgen voor de race. Met een uitgedund veld leek het een saaie race te worden die op het einde toch nog wat hoogtepunten hadden. Bartus kon de hitte buiten niet meer verdragen en heeft binnen voor de buis weer voldoende inspiratie opgedaan voor zijn Column, ook dit keer weer verfraaid met een cartoon van Chip.
Ha! Ik mocht van redelijk nabij het commentaar van onze oosterburen meebeleven en eindelijk, eindelijk kwam er zoete wraak voor het luide applaus dat opsteeg van de tribunes toen Damon Hill in 1996 op de N-ring het gravel in dook tijdens zijn verbeten strijd met Schumi. Damon Hill zal ongetwijfeld een grijns op het gezicht hebben gehad toen zijn voormalige rivaal werd geconfronteerd met de gevolgen van het overambitieuze paniekvoetbal van Bridgestone. Bühne(ja, we gaan vandaag voor de germanismen) voor dit schouwspel was deze keer het volledig verkrachte circuit van Hockenheim dat tot 2001 ruimte bood om alle paardekrachten in snelheid om te zetten maar dat tegenwoordig model staat voor de nieuwe F1. Veel van je vermogen omzetten in downforce en gaan voor de rondetijden middels bochtensnelheden in plaats van het najagen van hoge topsnelheden en mooie uitremacties. De A21 van Jos was destijds eigenlijk de laatste der Ammohikanen door met minder vleugel dan de rest van het veld steeds weer enorme topsnelheden te noteren terwijl de bochten in Thialf leken te worden afgelegd. Tegenwoordig is Hockenheim een dertien in een dozijn baan waar de bochten bijna langer zijn dan de rechte stukken, een regelrechte schop in het kruis van echte raceliefhebbers die zich nog herinneren dat er McLarens met snelheden van boven de 370km/h over de baan schoten. Een onmogelijke spagaat tussen traditie en de overdreven veiligheidseisen van de FIA werd het bos noodlottig en liet een baan ontstaan die voor inhaalacties falende voorgangers nodig maakt.
Lees het complete verhaal in de Column.
